De Atlantische Oceaan en het Caribisch gebied zullen elk jaar veel meer dan gemiddeld geteisterd worden door tropische stormen en orkanen. Het Amerikaanse National Hurricane Center waarschuwt voor mogelijk negentien tropische stormen dit seizoen. Daarvan kunnen tien zich ontwikkelen tot orkaan. Gemiddeld zijn er per jaar elf tropische stormen waarvan zes met orkaankracht.
Door de klimaat verandering en het toenemende aantal van tropische stormen wil de Cubaanse overheid de sterke en zwakke kanten van het land in beeld brengen. Door middel van verschillende GIS kaarten hebben we dit inzichtelijk gemaakt. Hieronder zie je de hoogte kaart van Cuba die als basis functioneerde.
Het terrein op Cuba is overwegend vlak tot glooiende vlaktes met ruige heuvels en bergen in het zuidoosten. Het laagste punt is de Caribische Zee op 0 m (zeeniveau) en het hoogste punt is Pico Turquino op 1.974 m (6.476 ft), onderdeel van het Sierra Maestra-gebergte, gelegen in het zuidoosten van het eiland.
Andere bergketens zijn Sierra Cristal in het zuidoosten, Escambray Mountains in het midden van het eiland en Sierra del Rosario in het noordwesten. Witte zandstranden (met name in Varadero), evenals mangroven en moerassen zijn te vinden in het kustgebied. De grootste is het Zapata-moeras, met meer dan 4.520 km2 (1.750 vierkante mijl).
Cuba heeft een verwaarloosbaar binnenwateroppervlak. De grootste natuurlijke waterspiegel is Laguna de Leche op 67,2 km2 (25,9 vierkante mijl), terwijl het door de mens gemaakte Zaza-reservoir, op 113,5 km2 (43,8 vierkante mijl), het grootste binnenwateroppervlak per gebied in het land is.
De ondergrondse geografie is divers te noemen en zijn op de volgende kaart vastgelegd