Het idee is om de Emerald Necklace of Boston door te trekken naar de waterkant. Hierdoor ontstaat niet alleen veel natuur, maar ook een natuurlijke kustverdediging. Op macroschaal komt er een ecologische structuur die de wijken van Boston met elkaar verbindt. Op microschaal zal het een natuurlijke barrière vormen tegen de stijgende zeespiegel. De natuurlijke barrière zal ook geschikt zijn voor vegetatie en wilde dieren. Het zal veel dieren, zeeleven en vegetatie aantrekken. Het zal bijdragen aan een nieuwe standaard van biodiversiteit.
De verlenging van de Emerald Necklace kan worden gecreëerd door traditionele weef- en houttechnieken te gebruiken, die met succes zijn ontwikkeld in Japan en Nederland. Bij deze technieken worden natuurlijke elementen zoals hout en snelgroeiende struiken gebruikt om obstakels in de kustlijn te maken. Het getij zorgt vanzelf voor sediment en natuur. Sediment en planten zullen groeien en vast komen te zitten in deze obstakels, wat zal leiden tot een natuurlijke verdedigingslinie voor de kustlijn van Boston.
Er zijn drie technieken mogelijk om een natuurlijke verdedigingslinie te creëren. De eerste techniek is om een sterke verdediging te maken. Houtkratten worden op elkaar gestapeld, ingebed in de grond. In de kist zijn stenen. Naarmate de tijd verstrijkt, zal de natuur zich eraan aanpassen. Het zal een rijke omgeving creëren met veel biodiversiteit. De tweede techniek zijn zoutmarsen die geschikt zijn voor experimenten en vrije tijd. Voor de droge gebieden staan kisten met hout en de droge gebieden worden beschermd door muren van geweven wilgen. Binnen de zoutmarsen kunnen drijvende gebouwen worden getest en de wandelpaden zijn ideaal om de natuur te verkennen. De derde en laatste is een Nederlandse kustbeschermingstechniek bij het maken van land. De wilgen worden gestapeld tussen pilaren en creëren kleine milieuvriendelijke muren. Maar ze kunnen ook worden gebruikt als educatie en land-art. Deze geweven wilgen zijn gemakkelijk te maken en aan te passen aan elke situatie. Zodat mensen hun eigen terrein kunnen veroveren met behulp van deze technieken, en scholen kunnen worden betrokken om toekomstige generaties te laten zien hoe deze technieken de kustlijnen kunnen beschermen. Samen zal het een divers landschap creëren waar deelnemers nieuwe technieken kunnen uitproberen.
Er zijn 6 stappen om dit doel te bereiken. De eerste stap is het ophogen van de grond aan de waterkant. Tegelijkertijd kunnen de traditionele obstakels worden geplaatst. Deze belemmeringen zorgen direct voor nieuwe natuur- en kustbescherming. De tweede stap is het creëren van buurtparticipatie. Dit kan door middel van evenementen en land-art rond dit thema ‘traditionele kustverdediging’. De derde stap is om de deelnemers te laten spelen met de barrières en ze te laten bijdragen aan de verdediging van hun eigen wijk. De vierde stap betreft het doorgeven van de kennis aan volgende generaties door lokale scholen erbij te betrekken. De vijfde stap zal nieuwe woningtypologieën creëren in deze zoutmarsen door gebruik te maken van nieuwe technieken, zoals bijvoorbeeld drijvende architectuur. Hierdoor ontstaan ook nieuwe woongebieden en nieuwe inkomsten voor de stad Boston. De laatste stap zorgt ervoor dat de kwaliteit van leven hoger is dan de huidige situatie en de zoutmarsen zorgen voor een nieuwe milieuvriendelijke leefomgeving.